Dansçı, Koreograf ve Eğitmen
Ziya Azazi, 1969 yılında Antakya’da doğdu. 1986-1991 yılları arasında İstanbul Teknik Üniversitesi Madencilik Fakültesi’nde eğitim gördü ve bu sırada jimnastik eğitimi aldı. 1990’dan 1994’e kadar İstanbul Devlet Tiyatrosu’nda ilk koreografik çalışmalarını yaptı.
1994-1998 yılları arasında Tanz Atelier Sebastian Prantl (TAW), Tanz Hotel ve Willi Dorner ile birlikte çalıştı. 1999’da Viyana’da “Unterwegs Tabula Rasa” adlı solo performansını sahneledikten sonra Summer Dance Week Vienna (Dance Web) tarafından bursla ödüllendirildi ve kendisine Ballet İnternational Dergisi tarafından “Avusturya’da Yılın En Çok Öne Çıkan Dansçısı” ünvanı verildi.
1999’da ilk kez geleneksel sufi dansını araştırmaya başladı.Bu dansı farklı koreografilerle yorumlayarak “Work in Progress I” (2001), “Work in Progress II” (2003) solo koreografilerini oluşturdu. Bu süreçte Vienna Volksoper, Theaterhaus, Stuttgart ve Grand Théâtre de Genevre ile çalışmalarına devam etti
Bu yıllarda geleneksel danslara olan ilgisini sürdüren sanatçı, bu danslardan edindiği deneysellik ve tekrar bilgisini kendi sanatsal ve duygusal yönelimleriyle birleştirdi. Bu dönemin ürünleri olan “Dervish in Progress” (2004) ve “Azab” (2005) adlı iki solo çalışmasını, daha sonra birleştirerek “Dervish” adlı eserini oluşturdu.
Solo dansının gücünü; devam eden araştırmalarıyla zenginleştirirken, farklı disiplinlerle etkileşim halinde kalmayı da sürdürdü. Bu dönemde Fransız Müzisyen Serge Adam’la birlikte“Icons” (2007) adlı projesini geliştirdi. Bu projede, ikonlaşmayı ve geleneksel ile kurulan ilişkileri sorguladı. Geleneksel ile ilgili sorgulamaları, tekrarın nitelikleri ve yaşam döngüsü üzerine uzun yıllar süren araştırmaları, onu solo dansına ateşi eklemeye yönelti. Ateşin doğal özelliklerini dansıyla harmanlayan sanatçı, bu süreçte ortaya çıkan çalışmasına “Ember” (2010) adını verdi. Ateş ile olan etkileşimi, dönüş hareketi üzerine çalışmaları ve döngüsellik kavramı üzerine düşünceleri “Energy”(2012) adlı projesinin oluşmasını sağladı. Bu projesinde, yine farklı disiplinlerle çalışmayı tercih etti; enerjinin sonsuz dönüşümünü ve onun estetiğini seyircisiyle paylaştı.
Sanatçı, son projesi “Bolero” (2014) da ise, Ravel’in müziğindeki muhteşem tekrar döngüsü ile kendi dansının estetiğini birleştirdi. Bu solosunda yıllar içinde geliştirdiği tüm tekniği yansıtmanın yanı sıra teknolojinin imkanlarını da kullanarak seyircisine farklı bir dans dinamiği sundu.
Kariyeri boyunca dansçı ve koreograf olarak bir çok ürün ortaya koymasının yanında, workshoplara da çok önem verdi. Zaman içerisinde edindiği tüm tecrübeleri aktarmaya çalışarak, insanların sınırlarını genişletmesinde ve kendi içlerindeki gücü keşfetmelerinde rehberlik etmeye çaba gösterdi.
‘Dervish in Progress’ atölyelerinin kurumsal hayat uyarlamaları için ProDS’la işbirliği yapmaktadır.